گمشده در زمان

دیدی کسی بشینه یه فیلم هشت ساعته ببینه!؟اصلا هشت ساعت فیلم کمتر کسی رو می تونه راضی کنه به دیدنش و تازه اگر هم ببینن کلی نقدر دارن و در مورد طولانی شدن بخش های اون و کش دادن الکی فیلمنامه صحبت میشه.و خلاصه خیلی بعیده فیلم هشت ساعته رو دیدن و اصلا کسی بخواد همچین فیلمی بسازه.اما سریال هشت قسمتی رو اکثر آدم ها می بینن، چه خوب و چه بد اون رو می بینن و دنبال می کنن.چون اون ها رو تشنه می ذاره   و حس تعلیق ایجاد می کنه واسه قسمت بعدی!تازه اگر ببینن کار سریال گرفته تا قسمت هزار هم ادامه میدن سریال رو و سال های مداوم سریال ساخته میشه!چرا اینارو گفت حالا،واسه این که بگم محبت کردن و خوبی هم عینه همین فیلم و سریال می مونه.اگه به کسی مداوم خوبی و محبت کنی بعد از مدتی در مورد نوع محبتت و مدلش هم ازت سوال می کنن و اما اگر مثل سریال و با حس تعلیق و بازه های زمانی مشخص به کسی محبت کنی و کمکش کنی همیشه دنبالت میاد و پیگیرت می مونه.محبت و علاقتون و کمکتون رو یهو و مثل یه فیلم طولانی به کسی ندید و همیشه مثل سریال های طولانی و مداوم به همه محبت و عشق بدید.اینطوری هم حال خودتون بهتر و هم حال اطرافیانتون.منگنه به : دست نوشته های من + نوشته شده در  شنبه بیست و هفتم آذر ۱۴۰۰ ساعت صفر   توسط میلاد  |  گمشده در زمان...

اومدم اینجا فقط بنویسم دلم سکوت و سکون می خواد واسه مدتی و برم،نمی دونم یهو چی شد شروع کردم به رفتن وبلاگ های دوستام توی پیوندها!خوندمشون و یاد سال های پیش افتادم که صبح اولین کارمون این بود که بیایم نوشته های دوستان رو بخونیم و احساساتمون رو باهاشون به اشتراک بذاریم و اونها هم حس های خودشون رو به ما در مورد نوشته هامون بگن.چقدر بهتر زندگی می کردیم و بی دغدغه تر.راستش حسودیم شد به اونایی که هنوز دارن این شکلی زندگی می کنن.باید به خودم کمک کنم تا منم بتونم به این سبک زندگی خوبم و پر از حسم برگردم.شاید یکی از تفاوت های تلگرام و اینستاگرام که کسی بهش تا حالا اشاره نکرده در مقایشه با وبلاگ نویسی همین باشه!حس هامون رو کانال نویسی و کانال خوندن کمرنگ کرده و چه بسا کشته اما وبلاگ نویسی و خوندن وبلاگ هنوز هم حس ها رو زنده می کنه و این خیلی خیلی خوب.منگنه به : ذهن امروز من + نوشته شده در  سه شنبه هفتم دی ۱۴۰۰ ساعت صفر   توسط میلاد  |  گمشده در زمان...